Ogólne warunki i zasady postępowania egzekucyjnego i zabezpieczającego

Sądowe postępowanie egzekucyjne dzieli się na dwa następujące po sobie etapy.

W pierwszym sąd nakazuje egzekucję, natomiast w drugim egzekucja zostaje faktycznie przeprowadzona. W związku z tym w pierwszym etapie sąd sprawdza, czy spełnione zostały warunki do przeprowadzenia egzekucji. W drugim etapie następują czynności mające na celu faktyczne odzyskanie długu.

1. PRZESłANKI WSZCZęCIA POSTęPOWANIA EGZEKUCYJNEGO

Kwestią zasadniczą jest istnienie przesłanek warunkujących możliwość zastosowania środka egzekucyjnego wobec dłużnika. Przesłanki powyższe uregulowane są w Ustawie LIII z 1994 r. o egzekucji orzeczeń sądowych zwanej dalej ustawą. Wszczęcie egzekucji możliwe jest wyłącznie na podstawie tytułu wykonawczego.

Artykuł 13 w/w ustawy stanowi:

„Tytuł egzekucyjny może zostać wydany, jeśli orzeczenie kwalifikujące się do egzekucji:

• a) precyzuje treść zobowiązania
• b) ma charakter ostateczny lub może stanowić podstawę wszczęcia postępowania zabezpieczającego
• c) upłynął termin, jaki wyznaczono dłużnikowi na wykonanie orzeczenia sądowego .”

Zgodnie z Artykułem 13 Ustawy z treści orzeczenia sądowego musi wynikać nakaz określonego zachowania się dłużnika lub zapłaty przez niego kwoty wskazanej w tym orzeczeniu. Istnienie takiego orzeczenia warunkuje możliwość wydania tytułu egzekucyjnego. Wykładnia literalna orzeczenia sądowego nie jest wystarczająca. To, iż w przedmiotowym orzeczeniu użyto słowa nakaz nie jest wystarczającą podstawą do zakwalifikowania orzeczenia jako nadającego się do wykonania w drodze egzekucji.

Orzeczenie podlegające egzekucji musi precyzyjne określać:

1.) osobę wierzyciela i dłużnika

2.) przedmiot zobowiązania

3.) wysokość zobowiązania

TYTUłY WYKONAWCZE

Pojęcie tytułu wykonawczego precyzuje Artykuł 10 Ustawy.

Artykuł 10 „Egzekucja orzeczeń sądowych (zwana dalej egzekucją) jest możliwa wyłącznie przez wydanie tytułu wykonawczego. Tytułami wykonawczymi są:

• a) zaświadczenie uprawniające do egzekucji wydane przez sąd lub notariusza
• b) dokument zaopatrzony w klauzulę wykonalności wydany przez sąd (orzeczenie)
• lub notariusza ( akt)
• c) nakaz lub zakaz egzekucyjny, polecenie przelewu lub inna decyzja wymagająca bezpośredniego zawiadomienia, nakaz ograniczający swobodę zachowania lub nakaz przedstawienia dodatkowych informacji sporządzony przez notariusza
• d) zawiadomienie sądowe o karze, grzywnie, grzywnie za umyślną obrazę sądu, grzywnie nałożonej przez Państwo Członkowskie Unii Europejskiej w postępowaniu karnym w sprawie o przestępstwo, nakaz zajęcia majątku wydany w Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w ramach postępowania karnego, orzeczenie sądowe nakazujące zajęcie mienia
• e) zawiadomienie sądowe o kosztach postępowania karnego, kosztach aresztu lub konwoju, zawiadomienie wysłane przez sekretariat sądowy o grzywnie nałożonej przez notariusza, grzywnie za umyślną obrazę sądu lub kosztach postępowania karnego nałożonych przez prokuratora lub władze odpowiedzialne za prowadzenie postępowania i kosztach ustalonych przez Krajową Komisję ds. zwolnień warunkowych [National Board Parole] w postępowaniu mediacyjnym przedstawione przez organy rządowe, które podlegają zwrotowi
• f) nakaz zajęcia mienia w sprawach karnych
• g) nakaz zajęcia mienia w związku z zastosowaniem ograniczeń nałożonych przez Unię Europejską w zakresie swobody dysponowania aktywami płynnymi i innymi wkładami finansowymi.

Z powyższego przepisu wynika, iż prawo uznaje tytuły organów krajowych i międzynarodowych jako wiążące wyłącznie w przypadkach ściśle określonych prawem. Dotyczy to także aktów, które zostały wydane poza postępowaniem procesowym (na przykład akty notarialne wymienione w pkt. b).

Pojęcie tytułu wykonawczego i pojęcie orzeczenia sądowego lub aktu notarialnego określającego egzekwowaną należność nie są pojęciami tożsamymi. Nie należy ich mylić. Sąd wydając tytuł wykonawczy opiera się na orzeczeniach określających egzekwowaną należność.

Warunkiem dochodzenia roszczenia w drodze egzekucji jest wydanie zaświadczenia uprawniającego do egzekucji (végrehajtási lap) lub zaopatrzenie orzeczenia sądowego lub aktu notarialnego w klauzulę wykonalności (végrehajtási záradék (patrz pkt. a. i b.) .

Egzekucja przeprowadzona na podstawie zaświadczenia uprawniającego do egzekucji jak również orzeczenia sądowego lub aktu notarialnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności podlega tym samym regułom. Różnica polega na tym, że w zakresie egzekucji na podstawie orzeczenia lub aktu zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dłużnikowi przysługuje więcej środków prawnych utrudniających skuteczną egzekucję.

WNIOSEK O WSZCZęCIE EGZEKUCJI

Artykuł 11 Ustawy: precyzuje obowiązki wierzyciela w zakresie wskazania informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji.

Informacje te można podzielić na dwie grupy:

1.) informacje, które muszą zostać wskazane w każdym przypadku (imię i nazwisko dłużnika oraz jego data urodzenia lub nazwisko matki, a w przypadku osoby prawnej, numer wpisu do rejestru)

2.) informacje, które należy wskazać stosownie do okoliczności sprawy

ZAśWIADCZENIE UPRAWNIAJąCE DO EGZEKUCJI (ARTYKUłY 15 i 16 Ustawy)

Artykuł 15 Ustawy:„ (1) Sąd, który orzekał w pierwszej instancji, wydaje zaświadczenie uprawniające do egzekucji:

• a) na podstawie orzeczenia sądu wydanego w sprawie cywilnej
• b) na podstawie orzeczenia sądu wydanego w sprawie karnej zasądzającego roszczenie cywilne
• c) na podstawie ugody zawartej przed sądem

(2) (…)”

Z powyższego artykułu wynika, iż sąd może wystawić zaświadczenie uprawniające do egzekucji orzeczeniom wydanym w sprawach cywilnych lub orzeczeniom wydanym w sprawach karnych zasądzającym roszczenia cywilne.

Zaświadczenie uprawniające do egzekucji może być wystawione wyłącznie przez sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.

Artykuł 16 Ustawy: zawiera szczegółowe unormowania w zakresie zaświadczeń uprawniających do egzekucji ( zakres wniosku o wydanie zaświadczenia)

KLAUZULA WYKONALNOśCI

Artykuł 20 Ustawy:„(1) Sąd właściwy ze względu na miejsca zamieszkania lub siedzibę dłużnika, a w przypadku braku takiego, sąd właściwy miejsca położenia mienia dłużnika podlegającego zajęciu zaopatruje dokumenty wymienione w Artykułach 22 i 23 w klauzulę wykonalności

(2) W zakresie wymogów formalnych przepisy regulujące kwestię zaświadczeń uprawniających do egzekucyjnych stosowane są odpowiednio do klauzuli wykonalności.”

Artykuł 22 Ustawy: “Sąd nadaje klauzulę wykonalności:

• a) aktom notarialnym wydanym przez notariusza wsi, miasta lub powiatu Budapeszt w zakresie rozstrzygnięć w sprawach majątkowych przyznających świadczenie w zamian za utracone zyski i szkody
• b) orzeczeniom wydanym przez organy dyscyplinarne prokuratury i organy dyscyplinarne samorządu projektantów, inżynierów i architektów oraz komisję ekspertów ds. etyki przy izbie sprawiedliwości oraz przez organy wymienione w Artykule 140/B (1) i Artykule 140/C (2) Ustawy CLII z 1997 r. o opiece zdrowotnej w sprawie zapłaty kar i kosztów prawnych
• c) prywatnym aktom korzystającym z pełnej mocy dowodowej umów dotyczących wygaśnięcia współwłasności lub prawa własności w następstwie licytacji, jeśli akt ten określa szacunkową wartość mienia, warunki sprzedaży, współczynnik alokacji kosztów prawnych i podział dochodów
• e) orzeczeniom węgierskiego Urzędu Patentowego w przedmiocie poniesionych kosztów
• f) aktom wydawanym przez notariuszy wsi, miasta, powiatu Budapeszt właściwych miejscowo dla miejsca wystąpienia szkody w ramach postępowania prowadzonego na mocy ustawy o ochronie zwierzyny łownej, postępowania ze zwierzyną łowną i organizowaniu polowań, które to akty dotyczą zatwierdzenia porozumień pomiędzy stroną poszkodowaną i stroną podejrzaną o naruszenie przepisów odnośnie rekompensaty za szkodę wyrządzoną przez dzikie zwierzęta, strat przypisywanych myśliwym lub wszelkich innych szkód wyrządzonych zwierzynie łownej oraz podziału kwot wydatkowanych na pokrycie kosztów prawnych.”

Artykuł 23 Ustawy: „(1) Sąd nadaje klauzulę wykonalności dokumentom sporządzonym przez pracodawców zgodnie z przepisami węgierskiego Kodeksu Pracy.

Są to:

• a) pisemne, nieoprotestowane zawiadomienie skierowane do pracownika w celu zwrotu wynagrodzenia wypłaconego mu bez podstawy prawnej lub innych zobowiązań pracownika w związku z jego zatrudnieniem
• b) orzeczenie ostateczne i wykonalne zobowiązujące pracownika do naprawienia szkody
• c) porozumienie z pracownikiem zawarte w drodze postępowania pojednawczego.

(2) Klauzula wykonalności może zostać nadana na pisemne zawiadomienie, orzeczenie lub ugodę określoną w ustępie (1), jeśli dług nie kwalifikuje się do bezpośredniego potrącenia z wynagrodzenia lub jeżeli takie rozwiązanie nie gwarantuje skuteczności, bądź uzależnione jest od upływu długiego okresu czasu.”

Artykuł 23/A Ustawy: ”Po spełnieniu odpowiednich wymogów, sąd właściwy dla siedziby komisji arbitrażowej wnoszącej powództwo odpowiedzialnej za ochronę konsumentów lub doradztwo w sprawach mediacji medycznych zaopatruje w klauzulę wykonalności przymusowe rozstrzygnięcia przyjęte przez komisję oraz porozumienia zawarte przed przeprowadzeniem medycznej mediacji.”;

Artykuł 23/B Ustawy:"(1) Oryginały dokumentów, o których mowa w Rozporządzeniu Rady (WE) 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (dalej zwane "Rozporządzeniem Rady (WE) Nr 44/2001") muszą zostać zaopatrzone w klauzulę wykonalności przez sąd krajowy właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby dłużnika, a w przypadku braku takiego miejsca, sąd krajowy właściwy dla miejsca położenia majątku dłużnika podlegającego egzekucji, a stosunku do węgierskich oddziałów lub biur handlowych spółek zarejestrowanych za granicą, sąd krajowy właściwy dla siedziby węgierskiego oddziału lub biura handlowego (w Budapeszcie jest to Centralny Sąd Rejonowy Budy). Oryginalne dokumenty, o których mowa w Rozporządzeniu Rady (WE) 2201/2003 muszą być zaopatrzone w klauzulę wykonalności przez miejscowy Sąd Rejonowy (pierwszej instancji) właściwy dla miejsca zamieszkania osoby ( w tym dziecka), której dotyczy egzekucja (w Budapeszcie jest to Centralny Sąd Rejonowy Budy).

1.)Sąd Rejonowy (pierwszej instancji) właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby dłużnika, w przypadku braku takiego miejsca sąd położenia majątku dłużnika podlegającego egzekucji lub w przypadku węgierskich oddziałów lub biur handlowych spółek zarejestrowanych za granicą, sąd krajowy właściwy dla miejsca siedziby takiego oddziału lub biura handlowego (w Budapeszcie jest to Centralny Sąd Rejonowy Budy) wydaje tytuł wykonawczy dla orzeczenia, które zostało poświadczone jako Europejski Tytuł Egzekucyjny zgodnie z rozporządzeniem (WE) Nr 805/2004."

Artykuł 23/C Ustawy: “(1) Notariusz, który przygotowuje akt, zaopatruje go w klauzulę wykonalności, jeśli zawiera on następujące elementy:

• a) poddanie się egzekucji świadczenia wzajemnego lub zobowiązania jednostronnego
• b) imiona i nazwiska lub nazwę wierzyciela i dłużnika
• c) przedmiot zobowiązania, wysokość i podstawę prawną
• d) warunki spełnienia świadczenia i termin spełnienia świadczenia

(2) W przypadku zobowiązania z zastrzeżeniem warunku i terminu, warunki i termin muszą zostać potwierdzone w oryginalnym akcie, aby zobowiązanie kwalifikowało się do egzekucji.

(3) Notariusz przygotowujący akt nadaję klauzulę wykonalności oryginałowi umowy zastawu zawartej w formie aktu notarialnego, jeśli termin ostateczny niezbędny do wszczęcia egzekucji należności zabezpieczonej zastawem już upłynął.

(4) Notariusz przygotowujący akt nadaje klauzulę wykonalności oryginałowi umowy zawartej w formie aktu notarialnego, której przedmiotem jest zniesienie współwłasności nieruchomości na skutek sprzedaży licytacyjnej, jeśli akt ten określa szacunkową wartość nieruchomości, warunki sprzedaży oraz proporcję alokacji kosztów prawnych i podział dochodów.

(5) Egzekucja może być wszczęta na podstawie aktów notarialnych określonych niniejszym artykułem w sytuacji gdy roszczenie w nich określone może być zakwalifikowane jako przedmiot orzeczeń sądowych a ostateczny termin wskazany w tych aktach, warunkujący wszczęcie, już upłynął.

Artykuł 1 Ustawy stanowi, że „Orzeczenia sądowe oraz orzeczenia wydane przez organy rozstrzygające spory, jak również zobowiązania zawarte w niektórych dokumentach, muszą podlegać egzekucji za pośrednictwem sądów i stosownie do treści niniejszej Ustawy.”

W związku z powyższym możliwe jest wszczęcie egzekucji na podstawie orzeczeń sądowych oraz orzeczeń wydanych przez organy rozstrzygające spory. Przepis powyższy umożliwia również egzekucję sądową na podstawie aktów.

Aby wyżej wymienione akty stały się podstawą wszczęcia egzekucji, niezbędne jest zaopatrzenie ich w klauzulę wykonalności. Przypomnieć należy, iż tytuły wymienione w artykule 15 i 16 Ustawy ( orzeczenia sądowe), aby stać się tytułami wykonawczymi wymagają wydania zaświadczenia uprawniającego do egzekucji.

Te same przepisy stosowane są zarówno do klauzuli wykonalności jak i zaświadczeń uprawniających do egzekucji.

Ustawodawca uregulował szczegółowo wyłącznie procedurę wydawania zaświadczeń uprawniających do egzekucji, natomiast sytuacje , w których tytułom nadawana jest klauzula wykonalności uregulowane są w ściśle określonych przypadkach.

Podsumowując : Podstawą wszczęcia egzekucji na Węgrzech są:

1) zaświadczenie uprawniające do egzekucji - egzekucja jest zasadniczo przeprowadzana w oparciu o takie zaświadczenie, czyli postanowienie sądowe nakazujące egzekucję.

2) klauzula wykonalności - sąd nadaje klauzulę wykonalności bezpośrednio tytułom podlegającym egzekucji ( sąd dołącza klauzulę bezpośrednio do tytułu egzekucyjnego)

3) bezpośrednie zajęcie sądowe (dokonywane przez sąd) (közvetlen bírósági letiltás) - O bezpośrednim zajęciu sądowym ( dokonywanym przez sąd) można mówić wtedy, gdy zadłużenie kwalifikuje się do uregulowania wyłącznie w drodze potrąceń z wynagrodzenia za pracę i innych dochodów dłużnika - wówczas sąd dokonuje u pracodawcy lub właściwej organizacji zajęcia zasądzonej kwoty i przekazuje ją bezpośrednio wierzycielowi.

śRODKI ZASKARżENIA TYTUłÓW EGZEKUCYJNYCH ZAOPATRZONYCH W KLAUZULę WYKONALNOśCI

Zarówno wierzycielowi jak i dłużnikowi przysługuje prawo skorzystania ze środków zaskarżenia. Jeżeli sąd nakaże egzekucję przez wydanie “tytułu wykonawczego” a następnie stwierdzi, że nie powinien on zostać wydany, istnieje możliwość złożenia wniosku o jego unieważnienie, co oznacza, iż zaświadczenie uprawniające do egzekucji oraz klauzula wykonalności kwalifikują się odpowiednio do wycofania i unieważnienia.

Artykuły 211 i 212 Ustawy zawierają przepisy mające zastosowanie do wycofania zaświadczenia uprawniającego do egzekucji i unieważnienia klauzuli wykonalności:

Artykuł 211 Ustawy: „(1) Jeżeli sąd wyda zaświadczenie uprawniające do egzekucji z naruszeniem przepisów prawa, zaświadczenie takie musi zostać bezwzględnie wycofane. (2) Jeśli sąd wydał tytuł wykonawczy z naruszeniem przepisów prawa, klauzula wykonalności musi zostać unieważniona.(3) Sąd na wniosek dłużnika wycofuje zaświadczenie uprawniające do egzekucji lub unieważnia klauzulę wykonalności, jeśli ustalono, że postępowanie egzekucyjne nie powinno się toczyć zgodnie z artykułem 21 Rozporządzenia (WE) nr 805/2004, artykułem 22 (1) Rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 lub artykułem 22 (1) Rozporządzenia (WE) nr 861/2007.”

Artykuł 212 Ustawy: „(1) Sąd zarządzający egzekucję może na wniosek którejkolwiek ze stron zażądać zwrotu orzeczenia w celu cofnięcia zaświadczenia uprawniającego do egzekucji lub unieważnienia klauzuli konwergencji, o czym należy zawiadomić strony postępowania.

Sąd może zażądać zwrotu orzeczenia w oparciu o protokół sporządzony przez komornika sądowego lub z własnej inicjatywy.

Na rozstrzygnięcie sądu stronom postępowania przysługuje zażalenia.

Artykuł 213 Ustawy zawiera przepisy dotyczące zaskarżenia orzeczeń stanowiących podstawę prowadzenia egzekucji.

(1) Jeśli sąd uchyli orzeczenie stanowiące podstawę wszczęcia egzekucji, stronom przysługuje środek zaskarżenia na rozstrzygnięcie sądu.

(2.) Zaskarżenie orzeczenia określonego w ustępie (1) nie skutkuje zawieszeniem postępowania egzekucyjnego. Jednakże, o ile przepisy niniejszej Ustawy nie przewidują inaczej, zajęte składniki majątkowe nie mogą podlegać licytacji, natomiast kwoty uzyskane w drodze postępowania egzekucyjnego nie mogą zostać przekazane wierzycielowi.

(3.)Wierzycielowi przysługuje środek zaskarżenia od orzeczenia w przedmiocie odmowy wydania tytułu egzekucyjnego.

Może odwołać się od orzeczenia w przedmiocie odmowy wydania tytułu egzekucyjnego.

(4.) Jeśli podstawą egzekucji jest bezpośrednie zawiadomienie sądowe (art. 28), strony mogą odwołać się od orzeczenia sądowego wydanego w oparciu o w/w zawiadomienie.”

Artykuł 217 Ustawy zawiera przepisy w kwestii wniosku o oddalenie wniosku o egzekucję.

(1) Strona lub osoba zainteresowana uprawniona jest do złożenia wniosku o oddalenie wniosku o egzekucję do sądu, który zatwierdza egzekucję, w związku z niezgodnym z prawem działaniem komornika sądowego lub jego bezczynnością.

(2) Wniosek o oddalenie wniosku o egzekucję musi zostać złożony w terminie piętnastu dni od daty wydania zaskarżonego orzeczenia pod warunkiem, że komornik sądowy przekaże wniosek wraz z załącznikami dokumentów do zaskarżonego orzeczenia do sądu, który zatwierdza egzekucję w terminie trzech dni roboczych. Jeśli strona wnioskująca o oddalenie wniosku została poinformowana o przedmiotowym orzeczeniu po upływie tego terminu lub nie mogła złożyć wniosku o oddalenie wniosku o egzekucję przed upływem piętnastu dni, wówczas ostateczny termin złożenia wniosku o oddalenie wniosku o egzekucję liczy się od chwili zawiadomienia lub usunięcia przeszkody uniemożliwiającej złożenie wniosku.

(3) Oddalenie wniosku o egzekucję nie jest możliwe po upływie sześciu miesięcy. Nie przewiduje się żadnych wyjątków w zakresie przywrócenia terminu.

(4) Sąd rozstrzyga o oddaleniu wniosku o egzekucję w przyspieszonym trybie.

W razie potrzeby zarządza wysłuchanie stron.

(5) Sąd zobowiązany jest w terminie ośmiu dni roboczych od otrzymaniu wniosku o oddalenie wniosku o egzekucję do podjęcia działań w celu uzyskania dokumentów niezbędnych do wydania rozstrzygnięcia.

Komornik sądowy zobowiązany jest dostosować się do żądania sądu w terminie ośmiu dni roboczych. Sąd wydaje rozstrzygnięcie - zgodnie z artykułem 50 (2) - w sprawie oddalenia wniosku o egzekucję w terminie sześćdziesięciu dni, o ile nie występuje konieczność wysłuchania stron lub oceny dowodów."

Artykuły 221 i 222 Ustawy normują wpływ środków zaskarżenia na zawieszenie postępowania. Zgodnie z artykułem 221: „środek zaskarżenia przysługujący od orzeczenia sądowego wywiera skutek zawieszający, chyba że:

• a) przepisy prawa stanowią inaczej
• b) środek zaskarżenia dotyczy udziału policji.

Artykuł 222 Ustawy: „Zaskarżenie sposobów egzekucji stosowanych przez komorników sądowych oraz zaskarżenie udziału policji nie skutkują zawieszeniem postępowania”.

Zgodnie z powyższym przepisem stronom przysługuje prawo zaskarżenia stosowanego sposobu egzekucji. Zaskarżenie wywiera zasadniczo skutek zawieszający, z wyjątkiem szczególnych przypadków przewidzianych przepisami prawa (patrz: artykuły 221 i 222 Ustawy).

DORęCZANIE DOKUMENTÓW SąDOWYCH

Zgodnie z treścią Ustawy III z 1952 o postępowaniu cywilnym dokumenty sądowe doręcza się za pośrednictwem poczty, o ile prawo nie stanowi inaczej. Doręczenie odbywa się zgodnie z przepisami prawa regulującymi doręczenie dokumentów urzędowych. Dokumenty sądowe przesyłane pocztą uznaje się za doręczone w dniu, w którym podjęto próbę ich doręczenia, jeżeli adresat odmówi ich przyjęcia. W przypadku niemożności doręczenia z powodu odmowy przyjęcia dokumentu przez adresata dokument zostaje zwrócony do sądu z oznaczeniem “nieodebrane”. Wobec braku innych dowodów ,dokument uznany zostaje za doręczony piątego dnia roboczego po przeprowadzeniu drugiej próby doręczenia go za pośrednictwem poczty.

Dłużnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na WęGRZECH

Ustawa LIII z 1994 r. o egzekucji orzeczeń sądowych przewiduje doręczenie dokumentów procesowych przez komorników sądowych. Doręczenie dokumentów przez komornika sądowego obejmuje weryfikację tożsamości adresata. Jest to doręczenie osobiste, gwarantuje, że adresat otrzymał korespondencję.

Artykuł 31/D w/w Ustawy: „(1) Jeżeli orzeczenie, o którym mowa w artykule 15 lub 16 a) i b), zostało doręczone i za takie zostało uznane, strona uprawniona do złożenia wniosku o wszczęcie egzekucji w oparciu o to orzeczenie może ubiegać się o doręczenie tytułu wykonawczego adresatowi przez komornika sądowego niezawisłego sądu, (zwanego dalej „komornikiem sądowym”).

Strona musi uiścić zaliczkę na poczet kosztów sądowych.

(2) Koszty doręczenia pokrywa strona, która wnioskuje o dokonanie czynności, jeśli jednak postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte na podstawie orzeczenia, o którym mowa w ustępie (1), koszty doręczenia dokumentów procesowych przez komornika sądowego (koszt wniosku o wszczęcie egzekucji) obciążają dłużnika.

(3) Komornik sądowy doręcza korespondencję dłużnikowi zgodnie z obowiązującymi przepisami i przygotowuje protokół z czynności doręczenia. Odpis protokołu przesyła do sądu wydania orzeczenia. Doręczenie dokonane w ten sposób uważa się za skutecznie dokonane.

Komornik sądowy informuje również stronę, która zawnioskowała o doręczenie o dokonaniu czynności.

(4) Komornik sądowy jest upoważniony do pozyskania informacji, o których mowa w artykule 47 dotyczących stałego lub zwyczajowego miejsca zamieszkania, siedziby lub innego miejsca pobytu adresata. Komornik pozyskuje informacje na wniosek.

Komornik sądowy nie może ujawniać stronie, która zawnioskowała o doręczenie dokumentów informacji uzyskanych na temat adresata, poza informacją o tym, gdzie dokonano doręczenia.

(5) Doręczenia dokumentów dokonywane są przez komornika sądowego niezawisłego sądu, innego komornika sądowego lub zastępcę komornika sądowego pod warunkiem, że są oni upoważnieni do tego typu czynności.

(6) Doręczenie dokumentów zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, poza sytuacją opisaną w ustępie (1), może zostać również uregulowane w innych przepisach prawa.

2.) Dłużnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Członkowskim innym niż WęGRY

Transgraniczne doręczanie dokumentów procesowych uregulowane jest przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego (WE) nr 1393/2007 i Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie doręczania i powiadamiania o dokumentach sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych w Państwach Członkowskich (doręczenia lub powiadamianie o dokumentach).

Doręczenie dokumentu za granicę, o ile przepisy wynikające z międzynarodowych umów zawartych przez Węgry nie stanowią inaczej, odbywa się za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości.

Doręczenie dokumentu za granicę uznane jest za skuteczne, jeśli odpowiada przepisom prawa węgierskiego bądź prawa obowiązującego w kraju, w którym ma być dokonane.

Czy można zabezpieczyć roszczenie przed wydaniem tytułu egzekucyjnego?

Czy istnieją środki umożliwiające zabezpieczenie ?

Jak wskazano powyżej (pkt. I) orzeczenie do tego, aby mogło stanowić podstawę wszczęcia egzekucji, musi precyzować zobowiązanie, mieć charakter ostateczny lub uprawniać do zastosowania środków tymczasowych. Koniecznym jest również ustalenie, iż dłużnik nie wykonał zobowiązania w określonym przez sąd terminie ( patrz art. 13).

Sąd wydaje na wniosek wierzyciela postanowienie o zabezpieczeniu, jeżeli istnieje domniemanie, że postępowanie dłużnika może utrudnić lub uniemożliwić egzekucję należności.

Nacisk położony jest na pojęcie “domniemanie”. Prawo nie wymaga udowodnienia , iż zachowanie dłużnika może doprowadzić w przyszłości do niewypłacalności.

Artykuł 185 Ustawy wprowadza ramowe uregulowania dotyczące środków zabezpieczających. „Jeżeli tytuł egzekucyjny nie został wydany zgodnie z artykułem 13 w celu wyegzekwowania roszczenia a wierzyciel żywi obawy, że opóźnienie w spłacie zadłużenia zagroziłoby skutecznej egzekucji, sąd wydaje postanowienie o zabezpieczeniu.

Zabezpieczeniu mogą podlegać:

1.) roszczenia pieniężne

2.) określone dobra.

Zgodnie z powyższym artykułem możliwe jest zarządzenie środka zabezpieczającego w celu zabezpieczenia zobowiązań pieniężnych (artykuł 191 do 193/A Ustawy), jak również zajęcia określonych przedmiotów (artykuł 194-199 Ustawy).

PRZESłANKI WYDANIA POSTANOWIENIA O ZABEZPIECZENIU

Ogólne warunki oraz zakres stosowania środków zabezpieczających zostały określone w artykułach 186 do 189 Ustawy. Zgodnie z artykułem 186 Ustawy: „(1) środek zabezpieczający może zostać zastosowany, jeżeli roszczenie zasądzone zostało orzeczeniem, na podstawie którego można wydać zaświadczenie uprawniające do egzekucji zgodnie z artykułami 15 i 16.

Nie jest to możliwe w sytuacji gdy:

• a) orzeczenie nie jest jeszcze ostateczne lub nie podlega wcześniejszej egzekucji lub
• b) orzeczenie jest już ostateczne, ale nie upłynął jeszcze termin umożliwiający jego egzekucję

(2) Właściwy sąd wydaje orzeczenie w przedmiocie środka zabezpieczającego w oparciu o orzeczenie sądowe po spełnieniu wymaganych prawem warunków.

(3) środki zabezpieczające mogą również zostać orzeczone zgodnie z powyższym artykułem w przypadku roszczeń zasądzonych orzeczeniami innych państw, które podlegają uznaniu przez Węgry zgodnie z treścią Rozporządzenia Rady 44/2001/WE.

Sąd orzeka o środku zabezpieczającym w oparciu o treść art.16 c. Ustawy.

UDZIELENIA śRODKA ZABEZPIECZAJąCEGO

Artykuł 190 Ustawy: „(1) Sąd wydaje postanowienie o zabezpieczeniu w trybie przyspieszonym, postanowienie wydawane jest w terminie ośmiu dni. Po upływie terminu ośmiu dni odpis postanowienia doręczany jest komornikowi sądowemu.

(2) Sąd doręcza postanowienie wierzycielowi oraz organowi rejestrowemu w przypadku, gdy dłużnikiem jest spółka.

Postanowienie doręcza się dłużnikowi w przypadku zabezpieczenia przez zajęcie nieruchomości.

(3) Wniesienie zażalenie na postanowienie o zabezpieczeniu nie skutkuje zawieszeniem postępowania.

(4) Po otrzymaniu postanowienia o zabezpieczeniu komornik sądowy niezwłocznie wzywa wierzyciela o jak najszybsze uiszczenie zaliczki na poczet kosztów postępowania, po uiszczeniu której przystępuje do wykonania postanowienia zgodnie z jego treścią.

Komornik sądowy musi przed rozpoczęciem postępowania otrzymać zaliczkę na pokrycie ponoszonych przez siebie kosztów oraz szacunkowych kosztów postępowania lub ich części.

Zgodnie z treścią powyższego artykułu, sąd wydaje postanowienie w trybie natychmiastowym, w każdym razie nie później niż w ciągu ośmiu dni od złożenia wniosku.

Należy podkreślić, iż ogólne zasady obowiązujące przy doręczaniu dokumentów sądowych nie znajdują zastosowania do doręczeń postanowień o zabezpieczeniu.. Postanowienie takie przesyła się niezwłocznie komornikowi sądowemu, który zobowiązany jest wykonać je bez zbędnej zwłoki. Szybkie i skuteczne zabezpieczenie jest tutaj kwestią priorytetową.

Wierzyciel oraz sąd gospodarczy w przypadku, gdy dłużnikiem jest spółka, muszą zostać powiadomieni o treści postanowienia o zabezpieczeniu.

Postanowienie doręczane jest dłużnikowi w sytuacji, gdy zabezpieczenie polega na zajęciu rzeczy.

Na postanowienie dłużnikowi przysługuje zażalenie.

Jak postanowiono w pkt.3, zażalenie na postanowienie o zabezpieczeniu nie skutkuje zawieszeniem postępowania.

Artykuł 190 punkt 4 wymienienia regulacje w zakresie wykonania postanowienia obowiązujące komornika sądowego. Po otrzymaniu postanowienia o zabezpieczeniu komornik sądowy wzywa wierzyciela do uiszczenia zaliczki na poczet kosztów postępowania zabezpieczającego.

Po otrzymaniu zaliczki komornik przystępuje niezwłocznie do wykonania postanowienia.

UZYSKANIE TYTUłU EGZEKUCYJNEGO W OKREśLONYM PRZEDZIALE CZASOWYM

Artykuł 201/A Ustawy:

(1) Jeśli w terminie trzech miesięcy od spełnienia wszystkich przesłanek umożliwiających wszczęcie egzekucji, wierzyciel nie złoży wniosku o przekazanie zabezpieczonych należności dłużnikowi przysługuje po upływie tego terminu prawo wystąpienia do sądu z wnioskiem o uchylenie zastosowanego sposobu zabezpieczenia.

(2) Na skutek złożenia wniosku, sąd zawiadomi wierzyciela, że powinien on złożyć do właściwego sądu w terminie 30 dni wniosek o przekazanie wierzytelności. Jeśli wierzyciel nie złoży wniosku w terminie trzydziestu dni, sąd uchyli środek zabezpieczający.

(3) Jeśli trzydziestodniowy termin nie zostanie dotrzymany, wniosek o przedłużenie terminu nie zostanie rozpatrzony.

(4) W przypadku uchylenia środka zabezpieczającego sąd zobowiąże wierzyciela do pokrycia kosztów postępowania zabezpieczającego oraz innych koniecznych kosztów.

Artykuł 201 pozwala zapobiec bezczynności uprawnionego. W przypadku, gdy uprawniony nie składa wniosku o przekazanie zabezpieczonej należności, art. 201 daje obowiązanemu możliwość żądania uchylenia środków zabezpieczających(patrz:1).Przepis powyższy mobilizuje uprawnionego do aktywności w toku postępowania.

Jeżeli obowiązany zażąda uchylenia środka zabezpieczającego, wówczas sąd poinformuje uprawnionego, iż jest on zobligowany do złożenia wniosku o zarządzenie środka egzekucyjnego pozwalającego na przekształcenie postępowania zabezpieczającego w egzekucyjne w terminie 30 dni.

W przypadku braku takiego wniosku sąd orzeka o uchyleniu zastosowanych środków.

CEL śRODKA ZABEZPIECZAJąCEGO

Sąd może wydać postanowienie o zabezpieczeniu:

1.) konkretnego przedmiotu

2.) roszczenia pieniężnego ( art. 185 Ustawy ).

Zabezpieczenie wierzytelności pieniężnych (art. 191-193 Ustawy)

W przypadku ustanowienia przez sąd zabezpieczenia wierzytelności pieniężnych, komornik sądowy osobiście doręcza postanowienie dłużnikowi. Zabezpieczana kwota podlega obowiązkowi bezpośredniej zapłaty.

Jeżeli dłużnik nie zastosuje się do treści postanowienia, komornik sądowy przystąpi do zajęcia dowolnego składnika majątkowego przedstawiającego wartość handlową do wysokości zabezpieczanego roszczenia oraz kosztów postępowania.

W celu zabezpieczenia nieruchomości przez jej zajęcie, komornik sądowy musi złożyć wniosek o dokonanie wpisu ostrzeżenia o zabezpieczeniu w księdze wieczystej.

W celu zabezpieczenia wierzytelności na rachunku bankowym dłużnika, komornik sądowy pouczy bank o zakazie wypłaty środków z rachunku bankowego obowiązanemu oraz osobom trzecim do wysokości zabezpieczanego roszczenia oraz kosztów postępowania.

Zajęcie obejmuje również wpłaty przyszłe na rachunek bankowy. Ma to znaczenie w sytuacji, gdy na rachunku brak środków w chwili zajęcia.

Celem zajęcia jest uniemożliwienie dłużnikowi rozporządzeniem majątkiem do momentu pełnego zabezpieczenia kwoty roszczenia wraz z kosztami.

Bank zobowiązany jest do poinformowania komornika sądowego o wysokości środków na rachunku bankowym w terminie ośmiu dni od otrzymania zajęcia.

środki finansowe na rachunku bankowym dłużnika zostają zablokowane do wysokości kwoty podlegającej zabezpieczeniu.

Zajęcie (§ 194 Ustawy - majątku ruchomego, § 195 Ustawy - nieruchomości)

Różnicą pomiędzy zabezpieczeniem polegającym na zajęciu wierzytelności a zabezpieczeniem poprzez zajęcie konkretnej rzeczy jest to, iż w drugim przypadku zabezpieczeniu podlega sprecyzowany składnik majątku dłużnika.

Zabezpieczone mienie ruchome lub nieruchomość pozostawia się w posiadaniu dłużnika.

Posiadanie to doznaje jednak ograniczeń.

W przypadku opieczętowania zabezpieczonych składników majątku, otwarcie pomieszczenia wykorzystywanego do składowania zabezpieczonych ruchomości, złamanie pieczęci, usunięcie przedmiotu lub jego zbycie stanowi przestępstwo podlegające sankcjom karnym.

W celu zabezpieczenia nieruchomości przez jej zajęcie komornik sądowy musi złożyć wniosek o dokonanie wpisu ostrzeżenia o zabezpieczeniu w księdze wieczystej.